Benim çocukluğumun bayramları vardı. Mutluluk, neşe, dostluk, arkadaşlık kokardı.Komşu teyzelerimiz vardı...Çaldığımız kapının ardında sevgi dolu , kocaman yürekli komşu teyzelerimiz...Ne bakışlarında art niyet vardı, ne dokunuşlarında..! Ardına kadar açıktı cümle kapılarımız, sofralarımız da hep bir başka tabaklara yer bulunurdu. Menfaatlere dönüşmemiş, çıkarsız sevgiler vardı. Benim bayramlarım özlem kokardı... Sevgiliye özlem, dostluğa, kardeşliğe özlem... Paylaşırdık bir kap yemeğimizi, sevindirirdik o küçücük yürekleri. Benim bayramlarım da her iyiliğin sevabını Allah tan beklerdik kuldan değil. Korkmadan oynardık komşumuzun oğluyla kapı önlerinde. Ne komşumuzun, ne de oğlunun derdi küçücük bedenlerimize dokunmak olmazdı.
Alabildiğince uzaklaşabilirdik sokağımızdan... Başımıza bir şey gelir mi hesabı yapmazdık. Ablalarımız vardı bayramlıklarını giyer, otobüse biner akraba ziyaretine giderlerdi. Ne annesi arkasından dualar ederdi başına bir şey gelmesin diye ne de kendisi korumaya çalışırdı bedenini.
Benim bayramlarım da bayram namazı için gidilen camiler de korkmadan ibadet edilirdi. Benim bayramlarım da hüzün yoktu, mutluluk vardı, yarınlara umut vardı. Korkmazdı analar çocuklarını okula göndermekten, taksiye bindirmekten, korkmazdı kız evlatlarının bedeninden. Benim bayramlarım da havalimanları sevgiliye kavuşma noktasıydı, özlem giderilirdi her buluşmasında, kocaman kocaman bombaların patladığı yer değil,kocaman yüreklerin attığı yerdi oralar.Benim bayramlarım da otobüs durakları bayram ziyaretleri ne gitmek için kullanılırdı ,saniyeler sonra ölümle buluşmak için değil. Dedim ya benim bayramlarım da umutlar vardı,mutluluklar vardı...Hasretle beklenen kavuşmalar vardı, şehit haberini almış bir ananın yüreği yanık ağıtları değil..Güzelliklere, hasretlere dökülen gözyaşları vardı;öfkeye, kin´ e, nefret´e değil.Korkmazdık TV´lerimizi açmaktan, korkmazdık haberleri dinlemekten,hiç kırmızı renkli kocaman,kocaman yazılarla ölüm haberleri, bomba haberleri yazmadı ekranlarımızda.Kim nerede nasıl geçiriyor bayramlarını bunları izlerdik.
Ben benim çocukluğumun bayramlarını istiyorum, şimdiki büyüklerimizin bayramları onların olsun.Ben çok çalışarak babamın aldığı kırmızı pabuçlarımı istiyorum,sevincinden uyuyamadığım,yastığımın altında sakladığım bayramlıklarımı istiyorum..
Telimin, duvağımın tabutlar üstüne atılmış ağıtları değil. Ben ağabeylerim bu vatan uğruna toprağın altında değil, vatanı için sevdiklerinin yanında, vatanında olsun istiyorum.
Uzun lafın kısası ben bayramlarımı istiyorum... Huzur kokan,barış kokan bayramlarımı...
Her şeye rağmen huzur ve barış içinde bir bayram geçirmenizi diliyorum.İyi bayramlar gönül dostlarım..Sevgiyle kalın.
