Trabzonspor 2011 Yılından 11 sene sonra 8. Şampiyonluğunu kazanarak taraftarlarımızın gururu olmayı başardı.
Bu durumda Müzemize giren son Kupa 1983-1984 Sezonunda.Yani bundan tam 38 sene önce.Bizler 50 Yaşın üzerinde olanlar o şampiyonluk coşkusunu çokça yaşamıştık.Dün akşam ise Çocuklarımıza çok önemli bir miras daha bıraktık.Çocuklarımız Trabzonspor’un Şampiyonluğunu bizimle birlikte yaşadılar.
Dün akşam…Son Düdüğün ardından…Karma karışık duygular içindeyim.Trabzonspor ile yatıp Trabzonspor ile kalkan,Trabzonspor sevdasından ve heyecanından maçları dahi izleyemeyen biri olarak…
Son düdük ile sevindim tabi.Sonrasında bir hüzün çöktü yüreğime…
Uzungöl’de son yılllardaki genç ölümleri geldi aklıma…
Önce Sevgili Murat Fidan’ı anımsadım…Yüreğim burkuldu.Trabzonspor onun her şeyiydi.
Sonra Mustafa Zeren’i düşündüm.Sakin bir insandı Mustafa Zeren.Sevinçlerini çok fazla belli eden bir insan değildi.Ama söz konusu olan Trabzonspor olunca onda da tüm engeller ortadan kalkıyordu.
Sonra ŞeferÖnal geldi aklıma.O sessiz mükemmel ve örnek aile terbiyesinin altında yatan kocaman bir Trabzonspor sevdası.Trabzonspor ile sessizce sevinen ve sessizce üzülen o örnek genç delikanlı.
Sonra Ali Keleş geldi alkıma…Coşkusunu,sevincini etrafındaki herkes ile doya doya kanırta kanırta yaşatan o çılgın çocuk.
Yazının başlığı ne osun diye düşündüm.
Önce Trabzonspor Şampiyon olmuş Çocuklar diye yazayım dedim.
Sonra düşündüm.O zaman Ali için ayrı bir yazı daha yazmam gerekecek dedim.
Ve parmaklarım klavyenin üstünde kendi kendine yazdı.
Trabzon Şampiyon olmuş Ali’m…
Yüreğimin sesine engel olamadım.Yazmaya karar verdim.
Daha ilkokul yıllarında başlamıştı futbol yolculuğumuz Sevgili Ali Keleş ile.
Hayatı futboldu Ali’nin.Enerji dolu kıpır kıpır bir çocuktu.Her teneffüs bahçede topun peşinde bir o yana bir bu yana koştur babam koştur.
Öyle diyor o dönemdeki Matematik Öğretmenimiz Papatya Tunç Alioğlu.Ben Ali’yi topun peşinde çılgınca koşuşu ve enerji dolu yapısı ile anımsıyorum.
Önce Okul Futbol Takımında birlikte olmaya başladık.Çok iyi top oynayan,mükemmel br futbolcu olarak Okul Futbol Takımının vaz geçilmeyen ismi oldu Sevgili Ali.
Trabzonspor ile Stadyumda tanışması da benimle oldu Sevgili Ali’nin.2000’li yıllarda.Okuldaki onlarca arkadaşı ile birlikte…Benim önderliğimde birlikte defalarca Hüseyin Avni Aker Stadyumuna gittik.
2005-2006 Futbol senonında da göz yaşını birlikte döktük sevgili Ali ile.Ali’ye yine Şampiyonluk sevinci yaşatamamıştık.
Sonra Kaymakamlık Kupası serüvenimiz başladı Sevgili Ali ile…Yıllarca birlikte Çaykara’ya gidip geldik.Olmuyordu.Olmuyordu.Olmuyordu.Ali çok istemesine rağmen ona Kupa sevinci yaşatamıyorduk.
Önce 2017’de oluyor dedik.Gölbaşı Spor ile Yarı Finale kadar geldik.Ancak Yarı Finalde o yılın Şampiyonu Eğridere Spor takımına takıldık.
Bu defa takvimler 2018’i gösteriyordu.Roller değişmişti 2018’de.Teknik Direktörlük görevini öğretmeninden devralmıştı Sevgili Ali Keleş.Uzungöl gümbür gümbür Şampiyonluğa yürüyordu.Yarı Finale kadar gol dahi yememişti Uzungöl.Ve yarı Finalde…Bu defa o yılın Şampiyonu Karaçamspor çıkıyordu karşımıza.Kora kor geçen maçta bu defa kazanan Karaçam Spor oluyordu.
Ancak bir farkı vardı 2018’in.Uzungölspor Üçüncülük maçını kazanıyor ve Sevgili Ali Keleş ilk kupasını havaya kaldırmanın haklı gururunu yaşıyordu .
Öğretmeninin başaramadığını Sevgili Ali başarmıştı.Öğretmeni 30 sene uğraşmış Uzungöl’e bir kupa dahi getirememişti.Sevgili Ali ise Teknik Direktörlüğünün ilk senesinde.Kupa ile çıkmıştı Uzungöl’e.
Yıl 2020.Şampiyonluk yine kaçıyor vuslat yine başka bahara kalıyordu.
Ben zaten umudumu kaybetmiştim.Ama bu defa Ali de umutsuz olmaya başlamıştı.
-Dede dedi bana.Siz Şampiyonluk kupasını gördünüz.Biz o kupayı göremeyeceğiz sanırım.Bize göstermeyecekler o kupayı.
Senelerdir içerede dışarda.Trabzonspor’un tüm maçlarına.Sadece kendisi gitmedi.Ailesi,yakınları arkadaşları herkesi taşımaya çalıştı.
Bu sezon.İstanbul’da.Saraçoğlu’nda.Fenerbahçe maçında.50 000Fenerbahçelinin arasında.Bordo mavi formasıyla takımının yanındaydı.
Ve 2021-2022 Sezonu.Trabzonspor en yakın rakibine 17 puan fark atmış.Karşılaştık Sevgili Ali ile.
-Ali yine korkuyorum dedim.
-Korkma dede.Bu sefer tamam.Abdullah Avcı var bu sefer.O kupa Trabzon’a gelecek.
Ve şampiyonluk Kupası.Trabzon’a gelmeden…Sadece 16 gün önce….Fatih Karagümrük maçıının oynanacağı gün.Kimbilir belki de Fatih Karagümrük maçının heyecanı ile.Gümüşhane’de geçirmiş olduğu elim bir trafik kazası sonucunda.Tüm Uzungöl’ü göz yaşlarına boğarak ayrılıverdi aramızdan Sevgili Ali Keleş.
Ve sen gittikten sadece 16 gün sonra.Şampiyonluk kupası geldi koçum.Ama o kupayı yanlış kişi gördü be koçum.O Şampiyonluğu yanlış kişi gördü be Koçum.
Ben zaten o kupayı görmüştü.Ben zaten o kupa sevincini defalarca yaşamıştım.
Şimdi ise o kupayı görmek senin ve Şeref’in hakkıydı.
Evet Şampiyon olmasına olduk Koçum.Ama ben Şampiyonluk coşkusunu doyasıtya yaşayamıyorum.Yüreğimin bir köşesinde.Hep Şeref Önal ve Ali Keleş.
Yani senin anlayacağın.Yüreğim buz kesiyor Ali’m…Sensiz Şampiyonluğun tadı tuzu yok.Sensiz Şampiyonluğun hiçbir anlamı yok.
Ve anladım ki.Güzel olan senmişsin koçum.Güzel olan o coşkuyu seninle yaşamakmış.
Soracaksın bana şimdi.Dede diyeceksin.Hani bana söz vermiştin.Ne oldu o kupa işi.
15 Gündür.Aramadığım kişi kalmadı Alim.Kulübe mail attım.Bir çok insan ile görüştüm.Ve Şampiyon olacağımız gün.Yani dün.Trabzonspor Futbol Kulübü Asbaşkanı ve Yönetim Kurulu Üyesi Ömer Sağıroğlu ile birebir telefon ile görüştüm.İnşallah olacak Koçum.Şundan hiç kuşkun olmasın.Dede o kupayı sana getirebilmek için yapabileceği her şeyi yapacak.
