14 Şubat 2000 gününün sabahında 40 yaşında, hayatının baharında ablamın salasını duydum caminin hoparlörlerinden.
Hocanın son sözü ?Toprağa verilecektir? idi.
Çok değil birkaç yıl sonra 10 Haziran 2007 tarihinin sabahında aynı salayı annelerin annesi, dünyam dünyanın en güzel varlığı canım anam için dinledim.
Hoca yine aynı şeyi söylüyordu
?Öğlen namazından sonra toprağa verilecektir?
Her sala duyduğumda onlar geliyor aklıma.
Önceki gece televizyondan Beşiktaş´taki alçak saldırıda şehitlerimizin haberlerini izlerken bir kez daha yüreğim yandı, kahroldum.
44 şehit ve 80 milyon yaralı insanı düşündüm.
Bu kez aynı acıda toplanmıştık koca bir ülke.
Televizyondan içim yanarak izlediğim haberleri sunan muhabirin son sözü de hocanınkinden farklı değildi.
O da şöyle bitiriyordu son sözünü
?Toprağa verilecek?
Sabır ver Allah´ım.
Önceki gün köyümde bir sala okudu hoca efendi.
Hocanın son sözü yine ?5 yaşındaki Davut bebek bugün öğlen namazından sonra toprağa verilecek?
Yüce rabbim annesine, babasına sabır ihsan eylesin.
Lise arkadaşım Mehmet Nuri Gürsoy´un ölüm haberinin son cümlesi de aynıydı. ?Maraşlı Köyünde toprağa verilecek?.
Allah mekânını cennet eylesin.
Dün sabah işyerine geldiğimde yine güne böyle üzüntü haberlerle başladım.
İki değerli arkadaşımdan biri annesini diğeri de babasını kaybetmişti.
Çaykara Muhabirimiz Sevgili Ali Kemal Sevinç canından çok sevdiği annesini, bir diğer kıymetli arkadaşım Çaykara Gazetesi Editörü ve Trabzon Milli Eğitim Şube Müdürü Sami Ayan, evlerinin çınarı babasını kaybetmişti.
Dün karların arasında toprağa verdiler
Bir kez daha üzüldüm.
İnternette ölüm haberleri ?Toprağa verilecek? diye bitiyordu.
Bir düşündüm.
Toprağa verilecek, toprağa verilecek.
Her acının sonundaki son cümle.
Kurban olduğum Yüce Rabbim.
Haşaa bu bir isyan değil.
Elbette topraktan geldik, toprağa gideceğiz.
Yaradan´ımız öyle emretmiş.
İnsan en çok sevdiği varlığını toprağa verir mi?
İnsan kendinden bir parçayı bir daha ahirette görüşmeye razı olup toprağa gömer mi?
Bu nasıl bir toprak ki doymuyor.
Bu nasıl bir toprak ki tüm sevdiklerimizi tek tek alıyor.
Hem de hiçbirimizin gözünün yaşına bakmadan.
Bu nasıl bir toprak ki milyarlarca insanı yuttu ve hala da gözü aç.
Canımızdan çok sevdiğimiz annemizi, kardeşimizi, çocuklarımızı yutuyor.
Evlerimizin çınar ağacı babamızı, sevdiğimiz tüm varlıklarımızı içine alıyor ama hala verin verin diyor.
Toprak, yedikçe doymayan kara toprak.
Sen nasıl bir varlıksın ki doymuyorsun.
Nasıl bir varlıksın ki yedikçe acıkıyorsun.
Toprağın dengesini görüyor musunuz?
Bir taraftan veriyor, diğer taraftan alıyor.
Toprağın dünyayla alış-verişi bu.
Allah´ın emri böyle, boynumuz kıldan ince.
Allah´ım bizlere sabır ihsan eyle,
Allah´ım bizleri affet
Ve bir gün hepimiz o kara toprağa sarılıp yatacağız.
Bizi imandan kurandan ayırma ya rabbim.
