Mehmet Savaş DÜNDAR


YANMIŞ


Şu fani dünyada gülmek istedim,

Ağzımda damağım dillerim yanmış,

Dostları yanımda görmek istedim,

Dünyaya bakan gözlerim yanmış?

 

 Tam gülecekken dünyam karardı,

Yaz ortasında bünyem sarardı,

Sevenim olsaydı arar sorardı,

Yürekten söylenen sözlerim yanmış?

 

Belki arar diye koşturdum durdum,

Açan bir çiçekte teselli buldum,

Onun için başım taşlara vurdum,

Ayaklarım belim dizlerim yanmış?

 

Sönmedi sönmez ki yangın içimde,

Herkes bir âlemde başka biçimde,

Sanki cennetteyim her gülüşüm de,

Hasretle saran ellerim yanmış?

 

Mehmet Dündar derki ben zaten yandım

Her uzanan ele gülene kandım,

Herkesi ben gibi dosdoğru sandım,

Kalbimde açan güllerim yanmış...