Yarın hem Ülkemizde hem de Tüm İslam Coğrafyasında Mübarek Kurban Bayramını hep birlikte kutlayacağız.Coşku ve mutluluk içerisinde kutlamayacağız elbette.Çünkü hem Ülkemizde hem de İslam Coğrafyasında akan kanın bir türlü durmaması ve insanların bayramları göz yaşı ile karşılaması elbette ki bu bayramda da hepimizin boynunu bükük bırakıyor.
Ben ise bu yazımda eski bayramlar ile günümüzdeki bayramları biraz olsun karşılaştırmak ve de bir zamanlar çok büyük bir coşku ile kutladığımız Dini Bayramlarımız ile günümüzde kutladığımız Dini Bayramlar arasındaki farkları sebepleri ile birlikte incelemeye ve de değerlendirmeye çalışacağız.
Önce sizleri bundan 60-70 sene öncesinin Uzungölüne taşımak isteriz.1940´lı,1950´li yıllar?Uzungöl´de şu anki Migron Restaurant´ın bulunduğu eski ismi ile Yanagodrip Bölgesinde her bayram Mahalleler arası çok önemli Güreş Müsabakaları düzenlenmekte idi.Uzungöl ve Uzungöl´e bağlı Alçakköprü,Elmalı Mahalleleri ile Köseli,Demirli,Taşkıran,Taşlıgedik,Çambaşı gibi Mahallelerimizin önemli güreşçikleri her Bayramda buradaki meydanda güreş yapmakta idiler.
Bu güreşler ayrıntı idi elbette.Hedef ise insanlar arasındaki kaynaşma ve dayanışmayı sağlamaktı.Çünkü Bayram günlerinde yukarıda sözü edilen mahallelerimizden yüzlerce vatandaş yürüme olarak Uzungöl´e gitmekte hem güreş müsabakalarını seyretmekte hem de Bayram dolayısı ile hazırlanan et ziyafeti ile bir güzel karınlarını doyurmakta idiler.İnsanlarımızın ekonomik güçleri bu günkü kadar iyi değildi tabi o yıllarda.Ve de üzülerek ifade etmek isteriz ki insanların önemli bir bölümü bir yıl boyunca eti sadece orada görebilmekte bunun dışında bir çoğunun evine et girmemekte idi.
Sonra seneler yavaş yavaş ilerledi.1970´li,1980´li yıllara geldik bu defa.Benim içerisinde bulunduğum kuşağın çocukluk yıllarına.Bayram sabahını iple çekerdik.Büyükköy´de Bayram Namazını kılmak bizim için çok büyük bir mutluluk kaynağı olurdu.Bayram Namazı çıkışında büyüklerimizin ceplerinden çıkararak bizlere ikram ettikleri birer şeker bizlere o yıllarda sanki dünyanın en büyük hediyesi gibi gelirdi.
Cami çıkışında insanların camiye katılan cemaati yemek için sağa sola çekiştirmesi ise Bayramın farklı bir güzelliği olarak hafızalarımıza kazınmıştı.Merhum Şavol Dedem ve ondan sonra Merhum Yaşar Dayımın evinde verilen Bayram yemeği yemek verilen evlerden sadece bir tanesiydi.İnsanlar büyük bir itina ile hazırlanan yemeklerini yerken yapılan o bayram sohbetlerinin tadına ise asla doyulmazdı.
Şekersu Yaylasında da Bayram bir başka güzel olurdu.Şekersu Köyünde Merhum Haci Salih Aygün´ün yaylası her bayramda insanlara Bayram yemeğinin ikram edildiği en önemli mekanlardan bir tanesi konumunda idi.
Şimdi birileri beni eleştirecek.Hoca abartıyorsun diyecekler.Altı üstü bir yemek.Bu kadar abartmanın ne anlamı var diyecekler.Hatta farklı bir yorumda bulunacaklar da olacak.O zamanlar fakirlik vardı.Şimdi ise herkes zengin.Ve de kimsenin kimsenin yemeğine ihtiyacı yoktur diyecekler.
Yemek bahane Sevgili Dostlar?Benim burada anlatmak istediğim eski insanlarımızın birlik,beraberlik ve de dayanışmaya ne kadar önem verdikleri.Şimdi kendimizi sınava çekme zamanı.Yarın Bayram.Yarın yapacağınız işlerli bir sıraya koyar mısınız
Liste hazır.Bayram Namazı.
-Evde kahvaltı.
-Aile Yakınlarını arama
-Kurban Kesimi
-Zaman kalırsa Mezarlık Ziyareti.
Bayramlar Toplumların birlikte hareket ettikleri,Ortak hareket etmekten mutluluk duydukları günlerdir.Oysa Bizim hazırladığımız liste bir toplum listesi değil de birazcık bizim kendi kişisel listemiz haline geldi.
Teknoloji ilerledikçe acaba Bayramlar da Toplumsal olmaktan çıkıp da bireysel hale mi geldi diye düşünmeden edemiyor insan?Şİmdiden Hepinize İyi Bayramlar Efendim...
