Bir Sonbahar Rüzgarı Eser Durur Başımda

Bir sonbahar rüzgârı, eser durur başımda,

Sararan yaprak gibi; aklar durur saçımda,

Bu şiiri yazarken, tam kırk iki yaşımda,

Bir hüzün çöktü bana, bu sonbahar ayında?.

Hüzün derler adına, bu sonbahar ayının,

Tatlı bir hüzün kaplar, içini insanların,

Sararır yaprakları; meşe, palamut, kayının,

Sarı, kahverengi, kızıl rengidir sonbaharın?.

Yeşilin rengi döner; sarı kahve, kızıla,

Tatlı bir rüzgâr eser, davet eder huzura,

Bulamasın bu tadı, sultan olsan Mısır´a,

Büyük yolculuk başlar, gösterince pusula?

Mevsimlerden sonbahar, ömrümüzün son demi,

Her yaşayan canlının, vardır elbet mevsimi,

Yaşananlardan ders al, terbiye et nefsini,

Bu dünya Cennet mekan, bir de düşün tersini?.

Ömrümüzün baharı, yazı, kışı, bir başka,

Her mevsim başka güzel, insan geliyor aşka,

Ne kadar şükretsek az, kâfi değildir HAK´a

İnsan ömrü bir zincir, ölüm ise son halka?.