Çocuk ve Çocuk Eğitimini konu alan bir yazımız ile karşınızdayız bu defa.
Merhaba Sevgili Çaykara Gündem Dostları.Değişik konularda zaman zaman haberlerimiz ile zaman zaman ise yorumlarımız ile siz Sevgili Çaykara Gündem Dostlarını bazen bilgilendirmeye bazen de bilinçlendirmeye gayret ediyoruz.Bu gün ise esas işimiz olan Eğitim ile ilgili güzel bir yazıyı sizlerle paylaşmak istedik.Eğitim ile ilgili bu paylaşımlşartımızın bundan sonra da en az haftada bir defa yayınlayacağımızı sözlerimize ekleyerek yazımıza geçelim.
Çok eski bir söz vardır.Der ki: ?İnsanlar yaşadıkları yerlere benzer? Ben de bu genellemeye yürekten katılıyorum.Çaykara insanının yaşadığı yer kadar güzel,sıcak ve sevecen olduğunu ifade ederek yazıma başlamak istiyorum.
Biz anladığımız kadarı ile,dilimizin döndüğü kadarı ile anne ve babaları çocuk eğitimi konusunda bilgilendirmeye çalışacağız.Anne ve babaların farkında olmadan yaptıkları ve çocuğumuzun psikolojik olarak olumsuz davranışlar kazanmasına yol açan davranışları işlemeye ve bu davranışların yanlış olduğunu birlikte bulmaya çalışacağız.
Evlendiniz ve bir çocuk sahibi oldunuz.Artık siz bir anne babasınız.Peki anne baba olmak,tam olarak ne anlama gelmektedir.İsterseniz ilk olarak bu konu üzerinde biraz konuşalım.Acaba bir çocuğu dünyaya getirmek anne baba olmak anlamına geliyor mu?Dünyaya bir çocuk getirme işi sizleri anne baba yapar mı?Doğrusunu söylemek gerekirse ben aynı fikirde değilim.
Bana göre dünyada anne baba olmaktan daha önemli bir iş yoktur,olamaz da.Çünkü anne babaların çocukların yaşantısında çok önemli bir yer tuttuklarına inanıyorum.Sizler anne baba olarak,eğer dünyaya bir çocuk getirme kararı vermişseniz ona hayatta başarılı olması için gerekenleri vermeye çalışmak gibi temel bir yükümlülüğe sahipsiniz demektir.İnanın bana dünyada hiçbir şey bundan daha önemli değildir.
Şundan hiç kuşkum yok.Her anne baba çocuğunu en iyi şekilde yetiştirmek ister.Hiç bir anne baba çocuğuma kötü bir eğitim vermek istiyorum demez..Önce bu doğruda birleşelim.Her yerde çocuğunun en iyi olmasını ister.Hiç bir anne baba çocuklarını ihmal etmek istemez veya çocuklarını incitmek istemez.Oysa gerçekte pek çok anne ve baba için ebeveynlik günlük işlerinin arasında ikinci sırayı alır.Şimdi oturalım ve biraz düşünelim isterseniz.Elinize bir kağıt kalem alın ve aşağıdaki soruları cevaplamaya çalışın.Sonra da verdiğiniz cevapları bizim vereceğimiz olası cevaplar ile karşılaştırın.Bu ne işimize mi yarayacak?Acaba anne baba olarak çocuk eğitimi bizim için birinci planda bir iş midir?Yoksa ikinci,üçüncü planda bir iş midir?Hatta planda olmayan bir iş midir?Bu sorulara cevap bulmaya yarayacak sevgili anne babalar.
1-Babalar günlük işlerinizin arasında en çok hangisine zaman ayırtıyorsunuz?
2-Çalışsanız da çalışmasanız da siz anneler?Günlük işlerinizi bir sıraya koyar mısınız?
3-Babalar?Ev ya da araba almak için harcadığınız paranın yüzde kaçını çocuğunuzun sosyal ihtiyaçları için harcıyorsunuz?
4-Anneler?Evde zorunlu ihtiyaçlarınızın dışında yaptığınız harcamaların ne kadarını çocuğunuzun ihtiyaçları için harcıyorsunuz?
Bana şu cevabı veren anne babaları duyar gibiyim.Çocuğumu giydiriyorum, yediriyorum, okul ihtiyaçlarını karşılıyorum.Başka ne yapayım.Sevgili anne babalar bunlar zaten bizim yapmamız gereken şeyler.Çocuğumuzun fiziksel ihtiyaçlarını elbette karşılayacağız.Peki ya Sosyal İhtiyaçlar??
Yukarıda sorduğumuz sorular ile ilgili olarak lütfen dikkatli düşünün ve karar verin. Ebeveynlik kendi kendine meydana gelen bir olay değildir.Hangi patron işe gitmeden size para veriyor.Ya da siz anneler?Hazırlık yapmadığınız hangi gün mutfağınızda yemek var?Bu sorulara güldüğünüzü biliyorum.Peki hiç düşündünüz mü?Çocuk eğitimi için de aynı şey geçerli değil mi?
Anne babalık planlı bir faaliyettir.İnsanların iyi birer anne baba olabilmesi için bu konuda kendilerini çok iyi bir şekilde yetiştirmeleri gerekmektedir.Bu konuda yayınlanmış kaynak kitapları bol bol okumaları gerekmektedir.Şimdi sormak isterim anne babalarımıza.Çocuk eğitimi konusunda kaç tane kitap okudunuz?Kusura bakmayın ama bu soruya vereceğiniz cevap sizlerin anne babalık notunuzdur. Şimdi oturalım ve kendi kendimize şu soruyu soralım.Hepimizin yetişkin olarak beğendiğimiz ya da tasvip etmediğimiz davranışlarımız olabilir.Peki bu davranışlarımızın sebeplerini hiç düşündük mü?
Çoğu anne babanın şöyle bir cevap verdiğini duyar gibiyim.Anne babamın yaptıkları hataların cezasını ben çekiyorum. O zaman ben de size bir soru ile cevap vermek durumundayım.
?Peki Sizler anne baba olarak çocuklarınıza nasıl davranıyorsunuz??
Sorular ile başladık.Sorular ile devam edelim.
1-Çocuklarınız ile iletişim kurarken nelere önem veriyorsunuz?Bu konuda kendi öncelikleriniz mi birinci plandadır,yoksa çocuklarınızın öncelikleri mi?
2-Çocuklarınıza ne kadar zaman ayırtıyorsunuz ve bu zamanı nasıl değerlendiriyorsunuz?
Bu konu ile ilgili olarak Dr. Kevin Steede ile ilgili bir anı anlatmak istiyorum.Dr Kevin Steede bir Eğitim uzmanıdır.Ailelere çocuk eğitimi konusunda seminerler sunmaktadır.Eşinden ayrıdır ve 10 yaşındaki kızı Lindsey ile birlikte yaşamaktadır. Şimdi gelin bir cumartesi gününü nasıl değerlendirdiklerini birlikte inceleyelim.
Evden birlikte çıkmışlardır.Yaptıkları işler:
1-Ofise uğrayıp bankaya bırakacakları çekleri almışlardır.
2-Çamaşırları temizlikçiye bırakmışlardır.
3-Bir lokantada yemek yemişlerdir.
4-Bakkal,elektrikçi ve ayakkabıcıya uğramışlardır.
5-Kitapçıya uğramışlardır.
Akşam eve dönmüşler evde Lindsey televizyon izlerken babası yemeği hazırlamıştır.Akşam yemeğinden sonra Dr. Kevin evde küçük onarımlar yaparken Lindsey duş almıştır.Bunları yaptıktan sonra Dr Kevin Steede Lindsey´i kitap okuyor umudu ile bulmak için odasına giriyor.Yanına oturuyor ve yatmaya hazır olup olmadığını soruyor.Aldığı cevap ilginç ve ilginç olduğu kadar da bir çoğumuza anne babalık dersi verme niteliğindedir.
?Biliyor musun babacığım.Birlikte daha çok zaman geçirmeyi o kadar çok istiyor ve bunu o kadar özlüyorum ki.?
Lindsey´in bu ifadesi hepimizi derinden düşündürmelidir.Lindsey ve babası o günü fiziksel olarak birlikte geçirmelerine rağmen zihinsel olarak birbirlerine kilometrelerce uzakta idiler.
Çocukların hayatı anne ve babaları ile birlikte aktif bir şekilde yaşayarak tanımaya ihtiyaçları vardır.Gezerken onlardan pasif bir şekilde ayrı olmaya değil.
Evet sevgili anne babalar?Bu sayıda çeşitli sorular ile kafamızda bazı soru işaretleri bırakmaya çalıştım.Çocuklarımız ile aramızdaki kilometrelerce uzaklığı biraz kısaltmaya çalıştım.Öyle sanıyorum ilerleyen sayılarda birbirimize daha faydalı olmaya çalışacağız.Bu konudaki görüş,soru ve önerilerinizi benimle paylaşmanızı istiyorum.
Sözlerimi çok sevdiğim bir söz ile tamamlamak istiyorum.
?Çocuklar donmamış beton gibidir.Üzerlerine ne düşse iz yapar?
ÇOCUKLARIMIZIN ÜZERİNE HİÇ BİR ŞEY DÜŞÜRMEYECEK
BİR DÜNYA HAYALİ İLE???
NOT:Anne babalara ya da en önemlisi hayata yeni atılacak anne baba adaylarına önerebileceğimiz kaynak kitaplar.
1-Çocuğun Başarısı Nasıl Sağlanır? Tuncel ALTINKÖPRÜ. Hayat Yay.İstanbul 2001
2-Anne Babaların En Çok Yaptıkları 10 Hata:Dr. Kevin Steede-Hayat Yay. İstanbul 2001
