İnsan olarak yaşadığımız toplumda etrafımızdaki insanlara bakmak gereğini çok az duyarız genel olarak.Çoğunlukla durumu bizden daha iyi olanları görmeye çalışır ve de onlar gibi olabilme özentisi süsler hayallerimizi.
Ahmet´in iki arabası var, benim neden üç arabam yok. Mustafa 50 bin liralık araba biniyor.Benim yüz bin liralık,iki yüz bin liralık arabaya binmem lazım.
Komşumun 20 odalı oteli var. Benim neden 30-40 odalı otelim yok. Arkadaşım Trabzon´dan daire satın aldı.Benim de almam lazım.
Bu istek sırası uzadıkça uzar gider bu şekilde.Hep önümüze bakmaya çalıırız. Hep bizim üstümüzdeki insanlara erişmeye çalışırız. Ama bir türlü elimizdeki ile yetinmeyi ya da bizden daha çetin durumda olan insanları nedense ya görmezden geliriz ya da görmek işimize gelmez.
Dünyada en kıymetli olan şey sağlığımız olduğu halde çok azımız sağlığımız ile ilgili memnuniyetimizi ifade ederiz.
Öyle diyor Cihan Padişahı Kanuni Sultan Süleyman
?Halk içinde muteber bir nesne yok Devlet gibi
Olmaya Devlet Cihanda bir nefes sihhat gibi?
Biz sağlığımızın kıymetini ne zaman biliyoruz biliyor musunuz Sevgili Dostlar.Ya çok yakınımızı kaybettiğimiz zaman. Ya bir genç ölümü olduğu zaman. Ya da hasbel kader yolumuz hastaneye düştü mü? Oradaki ortamı görür ve mırıldanırız kendi kendimize
Dünyada sağlıktan daha kıymetli bir şey yoktur deyiveririz.
Deriz demesine de?.Dediğimiz orda kalır.Sonra döneriz hayatın koşuşturmasına.Onun şusu var benim niye yok demeye başlarız yine
17 KASIM DÜNYA PREMATÜRE GÜNÜ
Mesela dün 17 Kasım Dünya Prematüre Günüydü Sevgili Dostlar?Peki hangimizin bu günden haberi var?
Ben kendimden pay biçeyim. Benim de haberim yoktu 17 Kasım Dünya Prematüre Gününden. Dün Taşkıran Eğitim Kurumları Müdürümüz Sevgili İdris Hacımahmutoğlu aradı beni.
Hocam dedi. Bu gün Dünya Prematüre Günü.Benim Bacanağımın Kızı Biricik Ravza´mız da Prematüre olarak Dünyaya geldi. Ben onun sesi,gözü,kulağı olmak istiyorum.Ve Ravza için Ravza´nın Beden Dili ile yazılmış bir metni Çaykara Gündem Dostlarımız ile paylaşıp hem farkındalık yaratmak istiyorum hem de Toplumumuzun bu konudaki duyarlılığını artırmayı düşünüyorum.
İDRİS MÜDÜRÜMÜZ ANLATIYOR
Prematüre Kızımız Ravza Dilek Kesici´nin doğumundan itibaren neler yaşadığını elbette ki hepimiz çok merak ediyoruz.İşte Taşkıran Eğitim Kurumları Müdürümüz Sevgili İdris Hacımahmutoğlu kendi hazırlamış olduğu metin ile Ravza Kızımızın hislerine tercüman olmaya çalışmış.
Bizlere de İdris Müdürümüzün hazırlamış olduğuı o güzel metni sizlerle paylaşmak kalmış?
GELİN ŞİMDİ RAVZA´YI DİNLEYELİM
Ben Ravza Dilek Kesici?Hani derler ya??Hayata bir adım geriden başlamak diye?Ben Ravza Dilek Kesici olarak belki de hayata 10 adım geriden başladım.Hikayemi siz Kıymetli büyüklerim ile paylaşmak istiyorum.
Benim Hikayem Doktorların anneme ?Bir daha çocuğun olamaz? dedikleri gün başladı.Allahın takdiri ya?Ben Dünyaya gelecektim.
Annemin karnında daha altı buçuk ayımı yeni tamamlamıştım ki annem hastalandı.Bu sebeple ameliyat ile anne karnından alınarak Dünyaya geldim.
Doğduğumda 590 gramlık bir ağırlığa sahiptim.Ve de benim yaşayacağıma hiç kimse ihtimal vermiyordu.Belki de doğduğum Hastanenin en küçük doğan ve de şu anda yaşamda olan en küçük bebeği olma özelliğine sahibim.
3-4 Ay kadar bir süre Krovoz´de kaldım?Anne sütü hiç içmedim ya da iç organlarımın yeteri kadar gelişememesi nedeni ile Annemin Sütü ile tanışamadım.
Doğum anında beynim oksijensiz kalmış?Kim bilir Doktor Amcalar belki de sadece Annemi sağ olarak kurtarabilmek için Annemi ameliyat yapmışlardı.Benim sağ olarak Dünyaya gelebileceğimi belki doktorlar bile tahmin etmemişti ya da ihtimal vermemişlerdi.
Dedim ya hayata on adım geriden başladım diye?Çiğnemeyi,yutmayı vb bir çok şeyi çok geç öğrendim.Ancak ne yazık ki yürüyemedim.
Kemiklerimde,ayak kaslarımda,el kaslarımdave tendonlarımda çok önemli sıkıntılarım var.Konuşuyorum ve etrafımdaki her şeyi anlayabiliyorum.Bu nedenle hiçbir zaman upuzun uzanamadım.3-3.5 yaşlarında emekleyebildim ancak.
Emeklemek dediğim tavşan gibi zıplaya biliyordum ancak.Olsun en azından evin içerisinde dolaşabiliyordum.Bu durum belki bazıları için hiçbir şey.Ama inanın benim için çok ama çok büyük bir şey?
Hayatım boyunca hiçbir zaman koşamadım.Çok istediğim halde ömrüm boyunca hiçbir zaman arkadaşlarım ile koşup oynayamadım.Sadece imrenen gözler ile onları uzaklardan seyretmek ile yetinmek durumunda kaldım.
Onlar gibi eğlenemedim sorunsuzca.Yardım almadan hiç bir şeyi, yapamadım içimden geldiği gibi. Ama bir yönden çok şanslıyım.Çevremde bulunanlar,ailem ve yakınlarım?Hepsi ama hepsi. Hepsi beni çok ama çok sevdi.Onların yoğun sevgisi ve ilgisi Benim en büyük yaşam kaynağım oldu.
Bana ellerinden gelen her yardımı veya hemen her istediğimi, yaptılar.Bu konuda anneme çok şey borçlu olduğumu düşünüyorum.Hastalığım süresince annem benim her şeyim oldu.
Ayda birkaç kere hastalanırım ben?Ateşler içinde yanarım?İğne olur,serum takılır ve de ilaç kullanırım.Zaten doğumumdan bu yana bana yapılan iğneler,alınan kanlar ve takılan serumlar nedeniyle derimin çeşitli yerlerinde ağır tahrişler meydana geldi.
Çok uzun süreden beri fizik tedavi gördüm.Doktorlar bana değişik hareketler yaptırıyorlar.Kaslarımı,eklemlerimi ve de kemiklerimi zorluyorlar.
Bazen kaslarıma elektrik veriyorlar.Bazen beni değişik cihazlara bağlıyorlar.Bu zorlamalardan dolayı vücudumun değişik yerlerinde morluklar meydana geliyor.
Sizler Yetişkinler olarak çektiğim acıları asla anlayamazsınız?
Emeklemeye çalışırken ya da bir şeyi almaya çalışırken sık sık düşüyorum ya da bir yerlerimi sürekli çarpıyorum.Ben bu hayatı adeta ağrılarla ve acılarla yaşamak zorundayım.
Şimdi ise Kas Gevşetme ve Tendon Uzatma Ameliyatı olacağım.Ondan sonra da Kalça Çıkığı ameliyatı olacağım.Yani Sevgili Büyüklerim?Önümde yine zorlu bir süreç var.4-5 ay daha yine ağrılar ve acılar içerisinde yaşamak yatak tedavisi görmek durumundayım.
İnşallah bu süreci kolay atlatır ve kısa bir zaman dilimi içerisinde yürümeyi başarabilirim.Ben insanları ve çocukları çok seviyorum ve de bu kadar eziyete sizler gibi olabilmek ve de sizlerin arasına katılabilmek için katlanıyorum.
Tüm bunları sizlere niçin mi anlattım?Ben Ravza Dilek Kesici, olarak tek değilim?Benim gibi yaşama tutunmaya çalışan bir çok çocuk var.Yetişkinler olarak Lütfen bizi görün?Bizimle biraz daha ilgilenin...
Şunu da sakın unutmayın Kıymeti Büyüklerim?Herkes engelli doğmayabilir ama hayatın karşınıza ne çıkaracağı da hiç belli olmaz.Herkes engelli olabilir?
DÜNYA PREMATÜRE GÜNÜ
Prematüre bebeklerin beslenmesi ve bakımı konusunda insanları bilgilendirmek amacıyla 17 Kasım Dünya Prematüre Günü olarak kutlanmaktadır. Türkiye´de yıllık doğum oranlarının yüksek olması nedeniyle prematürelik çok ciddi bir boyutta. Sayılara bakıldığında Türkiye prematüreleri Almanya ile Fransa prematürelerinin yıllık toplaına eşit. Avrupa Birliğin´ndeki diğerküçük ülkelerde doğan toplam prematürelerin sayısı kadar. Ülkemizde yılda 150.000 bebek erken doğuyor; bunların da 50.000 kadarı çok çok küçük yani 1.000 gramın altında. 17 Kasım işte bu bebeklerin yaşam savaşlarının konu edildiği bir gün: DÜNYA PREMATÜRE GÜNÜ.
PREMATÜRE DOĞUM NEDİR?
Doğumda tam tersi senaryolar da oluyor mu? Evet! Prematürenin doğumu. anne karnındaki gelişim sürecini bebeğe veya anneye bağlı nedenlerle tamamlayamayan miniciklerin dünyaya gelişi... doğduklarında çok küçükler, çoğu bir kilo bile değil. akciğerleri o kadar küçük ki çok özel solunun makineleriyle bizim alıdğımız bir nefesin yüzde biri kadar havayla solutuluyorlar. Dolaşım sistemleri o kadar zayıf ki tansiyonları bile alınamıyor. Bağışıklık düzenleri o kadar gelişmemiş ki yetişkinlerin hastalnamayacağı mikropları kolaylıkla kapıveriyorlar. Beyin damarları o kadar hassas ki beyin kanaması geçirebiliyorlar.
